Alle leed is relatief, beste lezer. Dat beschreef Tolstoj al in zijn grote roman Oorlog en Vrede. Een van de hoofdpersonen in het verhaal, Pierre Bezoechov, bevindt zich als krijgsgevangene in een colonne van het leger van Napoleon. Dat leger trekt zich terug uit Moskou en de omstandigheden zijn erbarmelijk. Het is winter, snijdend koud en iedereen heeft honger, de Franse soldaten net zo goed als de Russische krijgsgevangenen. De colonne wordt voortdurend aangevallen door kozakken en desintegreert langzaam. Gevangenen die niet meekunnen, worden doodgeschoten. In die omstandigheden bedenkt Pierre dat een prins in een bed van rozenblaadjes evenveel lijdt onder één verfrommeld blaadje als hij in die colonne.