Je drinkt te veel.’
‘Wie zegt dat?’
‘De staatssecretaris had het er laatst nog over, op tv. Hij zei …’
‘Zei de staatssecretaris dat ik te veel drink?’
‘Nee, natuurlijk niet. Hij zei het in het algemeen: mensen drinken te veel alcohol.’
‘Hm. Hij is toch van die christelijke partij?’
‘Ja. Maar wat heeft dat ermee te maken? Je weet dat je te veel drinkt. Je bent geen alcoholist, maar je drinkt meer dan goed voor je is.’
‘Zeker, dat ga ik niet ontkennen. Het is een van mijn fouten. Maar toch, ik vraag me af waar die staatssecretaris zich mee bemoeit.’
‘Hoezo? Als staatssecretaris van Volksgezondheid is dat zijn verantwoordelijkheid.’
‘Misschien. Als het om een individu gaat, klopt het wel: te veel alcohol moet afgeraden worden. Maar de staatssecretaris is niet verantwoordelijk voor elk individu. Hij is in elk geval niet verantwoordelijk voor míjn leven, dat ben ik zelf. Als ik besluit veel alcohol te drinken, heeft de staatssecretaris daar niks mee te maken. Vooropgesteld dat ik niet aangeschoten achter het stuur zit of met een dronken kop ruzie zoek.’
‘Maar overmatig alcoholgebruik is een maatschappelijk probleem. De samenleving heeft er last van.’
‘Is dat zo? Ik vrees toch dat we hier de christelijke bekeringsdrang aan het werk zien. Bekijk het eens rationeel. Mensen die te veel drinken, gaan eerder dood. Oude mensen zijn verantwoordelijk voor het grootste deel van de zorgkosten. Iemand die eerder doodgaat omdat hij te veel drinkt, doet de samenleving dus een plezier. De zorgkosten rijzen nu al de pan uit. En wat meer is: iemand die eerder doodgaat, is eerder bij de Heer. Wat kan een christelijk staatssecretaris meer wensen? In plaats van een probleem lijkt overmatig alcoholgebruik me een win-winsituatie voor de samenleving.’
