Nummer 38 | december 2020
Een gelukkig nieuw jaar, wie wil dat nou niet?
Het lijkt erop dat dit rustige feestdagen gaan worden, beste lezer. Rust en contemplatie zijn - mits met mate genuttigd - niet verkeerd bij de herdenking van Christus’ geboorte , denken wij. Maar een mens wil af en toe ook wat anders en daarom is er nogal wat alcohol in dit nummer: de kennismaking met een wijnhuis in Frankrijk en de uitslag van de boekenprijsvraag die gevierd wordt met champagne. En we hebben kunst: een mooie podcast over een andere drie-eenheid.
De stad, architectuur en literatuur
Niet iedereen heeft het geluk in Maastricht te wonen. Het is hard, maar het is niet anders – dat geldt wel voor meer dingen. Om al die niet-Maastrichtenaren een hart onder de riem te steken (wist u trouwens dat een riem onder het hart ook correct is?), om al die mensen tegemoet te komen interviewde Architectuurcentrum TOPOS uit Maastricht auteur Jules Coenegracht over zijn boek ‘Engelen van Maastricht’. Ze maakten er een podcast van die u hier kunt beluisteren. Een mooie drie-eenheid: de stad, architectuur en literatuur. Een aanrader, als u dezer dagen behoefte heeft aan een kwartiertje lichtvoetige contemplatie.
Wijn!
Af en toe belangeloos reclame maken voor een ander bedrijf, dat mag best vinden wij van de redactie. Zo kwamen we van de zomer in aanraking met een lekkere rosé - u ziet hem hier derde van rechts op de foto. Voortreffelijke wijn! U kunt hem bestellen bij Daan en Elvire van Domaine de Marotte in Carpentras.
Champagne!
Wat is uw favoriete verhaal uit ‘Engelen van Maastricht’? Dat was de vraag die we in de vorige Coenegrachtbode aan u stelden, beste lezer. Met in het vooruitzicht een fles champagne voor de leukste inzending. Welnu, de jury heeft uit de berg inzendingen zijn keuze gemaakt. Het was niet eenvoudig, maar het is gelukt. De winnaar is Fabian Takx uit Amsterdam. Hij schrijft onder meer:
‘Mijn favoriete verhaal is “Kruisherenhotel”. Je zou kunnen zeggen dat er niks in gebeurt, maar de overpeinzingen van deze vrouw zijn toch zeer de moeite waard. De ‘lunchneukperiode’ is mooi gevonden. En de zin ‘Ze nam het verstandige besluit iets onverstandigs te doen’ zal ik inlijsten als levensles.’
Hij voegt er - heel slim! - aan toe: ‘Maar ik kan me voorstellen dat je die fles liever naar een mooie vrouwelijke fan opstuurt...’
The gold shoes