Nummer 33 | juni 2019
Farewell, merry old England
Je weet het met die Engelsen natuurlijk nooit, maar vooruitlopend op de nu toch hoogstwaarschijnlijk wel definitief aanstaande Brexit bezocht de redactie van De Nieuwe Coenegrachtbode nog een laatste keer Engeland. Niet dat we denken dat Engeland ophoudt te bestaan als het de Europese Unie verlaat of dat we van plan zijn het eiland daarna nooit meer te bezoeken, maar toch, het lijkt een beetje op een afscheid. Van Le Garrick tot the gay capital of the UK.
Eerste vraag die bij ons opkwam: hoe denken die Engelsen in godsnaam hun horeca draaiende te houden als de grenzen echt dicht gaan en alle buitenlanders hun werk- en verblijfsvergunning moeten inleveren? Wij van de Coenegrachtbode zijn eerder ascetisch ingesteld en hebben in de zes dagen dat we in het land waren echt nog wel iets anders gedaan dan gegeten en gedronken, maar we telden in de bediening van de etablissementen die we in die korte tijd bezochten toch minimaal twee Italiaansen, enkele Uniegenoten uit Oost-Europa en zeker drie Fransen (waarvan twee in het Franse restaurant Le Garrick, een speciaal door ons geselecteerd Frans restaurant in het centrum van Londen. Want Engelsen en lekker eten, dat blijft toch altijd een beetje een waagstuk.) Het is een ietwat ironische observatie als je bedenkt dat een voorname reden van veel Old Englanders om voor de Brexit te stemmen de mogelijkheid was Polen en andere ongewenste baantjesinpikkers de toegang tot het land te kunnen ontzeggen. Positief is dan wel weer dat ze tegenwoordig in vrijwel alle pubs onder de naam lager echte biersoorten zoals Grolsch en Stella op de tap hebben. Tappen kunnen ze nog steeds niet, maar enfin, het is toch een duidelijke vooruitgang.
The gay capital of the UK
Van Londen trok de redactie naar Brighton, the gay capital of the UK. Naar schatting 11 tot 15 procent van de bevolking boven de 16 jaar is lesbisch, homoseksueel of biseksueel. De badplaats is niet alleen populair bij wat we voor het gemak maar even de lgbtqi+-community zullen noemen, maar ook bij vegetariërs, veganisten en mensen die hechten aan ethisch verantwoorde kledingproductie. Het stikt er van de zogenoemde vintage-winkels met tweedehandskleding, kunnen we u uit eigen ervaring verzekeren.
Als we het ons goed herinneren hebben we ook nog een veganistisch ijsje gegeten, maar helemaal zeker weten we dat niet meer. Gelukkig troffen we als tegenwicht nog een authentiek etablissement als The Bright Helm aan, afgeladen met Old Englanders die rond het middaguur ongegeneerd pints en fish and chips naar binnen zaten te werken.
How it all began
Nog even, voor wie het vergeten was: zo begon het allemaal met Engeland. De beelden zijn wat vaag, maar het land drijft dan ook langzaam weg.
PS
Tot slot: een beetje tegen beter weten in hopen we voor alle Old Englanders dat Boris Johnson niet de nieuwe premier wordt. We denken dat het eiland dan zal zinken. Hoe hij het precies gaat bewerkstelligen weten we niet, maar hij heeft het in zich.