Nummer 26 | oktober 2017
The subtle art of not giving a fuck
Bent u ook zo’n fan van zelfhulpboeken, beste lezer? Boeken als What the most successful people do before breakfast en Rijk worden in 6 simpele stappen? Of Het miljonairsbrein ontrafeld, dat als centrale boodschap heeft: “Arme mensen denken vaak als armen, als je rijk bent komt dat doordat je denkt dat je rijk bent.” Maar ook minder materialistische werken als Hoe je vrienden maakt en mensen beïnvloedt, De maakbaarheid van het geluk en natuurlijk het Handboek voor gevoelige mensen - hier op de redactie krijgen we er geen genoeg van.
Laatst vroeg een junior medewerker hoe het nou komt dat sommige redactieleden zo weinig vrienden hebben en überhaupt nog steeds op de redactie werken, maar dat is natuurlijk typisch een vraag die je van een junior kunt verwachten. Als oprechte fans van het betere zelfhulpboek fronsten we dan ook onze wenkbrauwen toen we het volgende boek zagen staan: The subtle art of not giving a fuck.
Even los van het onwelvoeglijke taalgebruik waar wij als Nieuwe Coenegrachtbode zeker geen voorstander van zijn, wekte de titel toch onze nieuwsgierigheid. De schrijver zegt onder meer (we vertalen nu even losjes uit het Engels): “Ironisch genoeg doet deze fixatie op het positieve - op wat beter, wat superieur is - ons er voortdurend aan denken wat we niet zijn, wat we niet hebben, wat we zouden moeten zijn maar niet zijn.
Een werkelijk gelukkige persoon heeft er immers geen behoefte aan om voor de spiegel te gaan staan om tegen zichzelf te zeggen dat hij gelukkig is. Hij is het gewoon.
” The subtle art of not giving a fuck, aldus de schrijver, is je gedurende de beperkte hoeveelheid tijd die je hebt (iedereen gaat dood, ook de redactie van De Nieuwe Coenegrachtbode) te concentreren op de dingen die echt belangrijk voor je zijn. Want: “ ... you have a limited amount of fucks to give.” Als u zich verder wil verdiepen in dit werkje: klik op de afbeelding en u komt vanzelf bij de verkoper. In plaats daarvan kunt u zich natuurlijk ook concentreren op de dingen die echt belangrijk voor u zijn.
Wat we ons ook afvroegen op de redactie
Wat we ons ook afvroegen op de redactie: waarom moet er in een nieuwsbrief van een tekstbureau altijd een muziekclip staan? Wat heeft muziek eigenlijk met tekstproducties te maken? Kunnen we de schaarse ruimte niet beter gebruiken om u te wijzen op onze belangrijke relaties en onverbiddelijke successen om zo meer klanten te werven? Geloof het of niet, maar die vraag leidde tot verhitte discussies. Even dreigde er een handgemeen tussen de adjunct-hoofdredacteur en een over-assertieve stagiaire, maar toen zei iemand: “Ach, what the ...” Enfin, ici Batlik. De titel van dit nummer is Le poids du superflu, in het Nederlands: Het gewicht van het overbodige. Verder is de tekst van het nummer ook in de Nederlandse vertaling redelijk onbegrijpelijk (iets over een schrijver die iets niet op papier krijgt), maar wie geïnteresseerd mocht zijn: klik hier en we mailen u de originele tekst samen met de vertaling.