Saskia Holleman (1945-2013), op verkiezingsposter van de Pacifistisch Socialistische Partij in 1971.
Foto: Hendrik Jan Koldeweij
Nummer 21 | juni 2016
Freedom!
Heeft u dat ook, beste lezer? Een ietwat ongemakkelijk gevoel als het Nationaal Comité 4 en 5 mei ons oproept ‘vrijheid te vieren’? Alsof een of andere pr-functionaris heeft bedacht: “Nou, die Tweede Wereldoorlog is nu wel heel lang geleden, we moeten er een andere invulling aan geven.” Krampachtig is het woord dat bij ons opkomt. Terwijl de redactie van De Nieuwe Coenegrachtbode heus voor alle vormen van vrijheid is. We overwegen zelfs het in de publieke ruimte dragen van korte broeken door volwassen mannen toe te staan, maar dat is een grensgeval. We willen het – heel even maar – met u over verschillende vormen van vrijheid hebben. Daarna beantwoorden we de vraag wie Eerste Liefde gewonnen heeft en presenteren we het lijflied van deze Coenegrachtbode.
Saskia Holleman (1945-2013), op verkiezingsposter van de Pacifistisch Socialistische Partij in 1971.
Foto: Hendrik Jan Koldeweij
Er woonde eens een sultan aan de Bosporus. Hij was verzot op dieren en sloot journalisten op. Dat was niet lief van de sultan. Andere journalisten sloot hij niet op, maar verbood ze het land uit te gaan. Het was niet zo best gesteld met de vrijheid in het land van de sultan. En wat ook erg was: de sultan maakte ruzie. Met mensen in zijn eigen land, maar ook met de tsaar aan de Moskva. De tsaar werd boos en zei tegen zijn landgenoten: jullie mogen niet meer op vakantie naar het land van de sultan! Dat vonden de restauranthouders, hoteliers en andere neringdoenden in het land aan de Bosporus niet leuk, ze raakten veel klanten kwijt. Intussen waren er aan de andere kant van de oceaan twee mannen die president wilden worden. De ene was links, en de andere rechts. Zij waren alle twee voor vrijheid: hun land werd the land of the free genoemd. Ze droomden er misschien wel eens van bepaalde journalisten op te sluiten, maar wisten natuurlijk dat dat niet mocht. Toch was er iets raars: zowel mijnheer Links als mijnheer Rechts was voor vrijheid, maar niet voor alle vrijheid. Vrijheid om te handelen (sommigen noemden het vrijhandel), daar waren ze alle twee tegen, dat kon niet.
Ze droomden er misschien wel eens van bepaalde journalisten op te sluiten
Hier eindigt het sprookje abrupt, de oorspronkelijke tekst is door water aangetast en onleesbaar geworden. Helaas ontbreekt dus de moraal, maar misschien kunt u die zelf verzinnen, beste lezer?
Sjattepoemel
Weet u het nog? In het vorige nummer van De Nieuwe Coenegrachtbode stelden we de grote partnervraag. Kort gezegd: stel u bent vijftig of zo en u krijgt een nieuw ... vriendinnetje? Partner? Is er geen beter woord, was de vraag. Nou, dat hebben we geweten: blijkbaar werd ergens een snaar geraakt. ‘Pijnlijk herkenbaar’, schreef iemand. ‘Lief , liefie, liefste, mijn liefste’, lazen we. ‘Mijn Miep’, suggereerde iemand, met als verklaring erbij: ‘als ze Miep heet.’ Ook Angelsaksische varianten werden ingezonden: ‘honey’, bijvoorbeeld, en ‘my private buddy’. ‘Sjattepoemel’, de onweerstaanbare Maastrichtse versie van ‘schattebout’ kwam voorbij.
Een vrouwelijke fan zond, heel vleiend, als oplossing de voornaam van de hoofdredacteur in en iemand anders schreef, na een gedegen beschouwing over het onderwerp: ‘Veel succes met uw belangrijke werk!’ Maar de prijs, een mooie uitgave van het beroemde verhaal Eerste liefde van Ivan Toergenjev, gaat naar Frits Kamps, auditor bij Zuyd Hogeschool. Hij suggereerde meine bessere Hälfte. Wat ons vooral trof, was zijn motivatie: “Terwijl wij in Nederland met ‘mijn wederhelft’ de nadruk leggen op de complementariteit, gaat het de Duitser om de kwaliteit van die helft. Het getuigt natuurlijk wel van een goed inzicht in de eigen kwaliteiten en wellicht lef om dit als heteroseksuele man toe te geven, maar zo voelt het voor mij in ieder geval wel aan.” Mevrouw Kamps mag zich gelukkig prijzen, denken wij. En jij ook Frits, de prijs is onderweg!
Festivalmood
Things I don’t want to see (or hear) this summer
• Volwassen mannen met korte broeken dus.
• Uitpuilend vlees op een warme zomerdag - al dan niet getatoeëerd.
• Het Europees kampioenschap voetbal. (Misschien een of twee wedstrijden?)
• De stem van David Attenborough. Dit ligt misschien een beetje gevoelig. David Attenborough is natuurlijk een voortreffelijk man, niets dan lof. Prachtige documentaires, en dan is hij ook nog bij Barack op bezoek geweest. Maar die stem, echt. Als hij het weer over de Great Barrier Reef of zoiets heeft. Genoeg is genoeg.