We duwden de cd in een apparaat en wat gebeuren moest, gebeurde: acht weken lang werd er op de redactie geen andere muziek gedraaid dan Zaz. De redactiekat werd er knettergek van en overwoog te verhuizen, maar koos uiteindelijk toch eieren voor haar geld.
Zaz is de nom d’artiste van Isabelle Geffroy, in 1980 geboren in Tours. De muziek die ze maakt, is een mengeling van jazz, soul, akoestisch en Frans variété – zegt Wikipedia, en we voelen geen neiging dat tegen te spreken. Wie van Franse muziek houdt en het gevoel heeft dat de Brusselaar Jacques Brel de laatste was die een mens echt bij de strot kon grijpen, moet luisteren naar Isabelle. Ze is niet meteen van de hevige weltschmerz, maar, mon dieu! De teksten overstijgen om te beginnen de doorsnee blabla. Si je perds bijvoorbeeld is een prachtig poëtisch nummer over alzheimer. Maar, geen paniek, ze zingt ook over l’amour. Sommige nummers zijn levendig en jazzy, andere ingetogen. Maar dan. Die stem. De stem van Isabelle Geffroy. Bent u wel eens verliefd geweest op een stem, beste lezer? Wij wisten niet dat zoiets bestond, maar krijgen langzamerhand het gevoel dat Isabelle ons met haar stem er zelfs van zou kunnen overtuigen dat het celibaat een goed idee is – om maar eens wat te noemen.
Haar eerste cd, ZAZ dus, verscheen in 2010. De tweede, Recto Verso, verscheen 10 mei. Als we dit schrijven hebben we de cd net binnen en pas een keer of drie gedraaid (de kat is er nog), maar we hebben goede hoop dat we voorlopig naar niks anders hoeven te luisteren. Genoeg gekletst nu, luister naar Zaz: la petite fée à la voix rauque et drue comme la vie repart.
(Isabelle begint eerst zelf wat te kletsen in dit YouTube-filmpje, maar blijf er even bij. La Lessive, van haar nieuwe cd.)
